Łokieć tenisisty (również łokieć golfisty) - badania kliniczne

Łokieć tenisisty (również łokieć golfisty) to schorzenie przyczepu  mięśni i ścięgien w stawie łokciowym (epicondylitis humeri). Przeciążeniu ulegają przede wszystkim mięśnie ściągające nadgarstek i mięśnie obracające dłoń ku górze.

Ryzyko wystąpienia chronicznych form schorzenia u sportowców możemy obniżyć poprzez zmniejszenie obciążenia treningowego i stosowanie ćwiczeń kompensacyjnych. Osoby wykonujące ciężką pracę fizyczną mogą zmieniać czynności podczas jednej zmiany. Schorzenie prowadzi do wystąpienia bólu, trudności z chwytaniem przedmiotów oraz spadku siły mięśni.

Leczenie jest czasochłonne. Stosuje się działanie zachowawcze takie jak spokojny tryb życia, noszenie ortezy, zimne okłady, leki przeciwbólowe, maści kortykoidosterydowe a w razie braku poprawy zabieg chirurgiczny. W leczeniu zachowawczym najważniejsza jest fizjoterapia a więc również magnetoterapia.

Magnetoterapia pomaga obniżać poziom bólu i wraz z pozostałym leczeniem wspiera proces gojenia. Stany zapalne ścięgien i przyczepów mają tendencję do chroniczności i nawrotów, zwłaszcza w przypadku niedostatecznej rekonwalescencji. Dlatego oddziaływanie pulsacyjnym polem magnetycznym jest zalecane również profilaktycznie, w stadiach wolnych od bólu.

Zachęcamy do zapoznania się z poniższymi wynikami badań klinicznych wskazujących na efektywne działanie magnetoterapii w leczeniu łokcia tenisisty.